| Zobacz część II, III, IV, V i VI oraz Galerię Fotograficzną. | |
|
|
MAŁY PORADNIK FOTOGRAFOWANIA
Nie tylko kamera… Część I. Nie ma takiej rodziny, która by nie posiadała choć jednego aparatu fotograficznego i setek zdjęć zrobionych przy okazji wakacyjnych wyjazdów, czy spotkań ze znajomymi i rodziną. Każdy lubi oglądać fotografie upamietniające śluby, zmiany zachodzące u dzieci, począwszy od narodzin po ich wejscie w wiek dojrzaly, a już zwłaszcza zdjęcia z własnej młodości. Wspólne przeglądanie rodzinnych albumów, może być dla naszego dziecka krótka lekcją historii i odkrywaniem własnych korzeni. Wizerunek prababci, siedzącej na stopniach wiejskiej chałupy; nasz wygląd gdy byliśmy w wieku potomka, na tle miasta, z którego pochodzimy, a które tyle lat temu wyglądalo tak bardzo inaczej; spotkania rodzinne z ujęciami osób, które już dawno nie żyja......to wszystko jest dla dziecka ogromnym przeżyciem. Znacząca większość robionych zdjęć jest tylko i wyłącznie biernym zarejestrowaniem wyglądu osób, czy wydarzeń i rozgardiasz, który pokazują nie kwalifikuje ich do miana "dobrych". |
|
Fotografia zaliczana jest do działów
sztuki i każdy, kto bierze do rąk kamerę powinien choć minimalnie
postarać się o uzyskanie najwyższej jakości otrzymywanych odbitek. I nie chodzi
tu o jakość techniczną. Ostrość, rodzaj naświetlenia, użycie odpowiedniej przysłony do własciwego czasu migawki, są bardzo ważne. Ale to wszystko w dzisiejszych czasach robi za nas sam aparat. Kamera informuje nas kiedy należy użyć lampy błyskowej, posiada programy: inny do portretu inny do krajobrazu, jeszcze inny do fotografowania obiektów znajdujących się w ruchu - wystarczy nastawić odpowiedni program i "strzelać". Są ludzie, którzy nabywają bardzo drogi sprzęt, pozwalający im na nieograniczone możliwości techniczne a korzystają wyłącznie z jednego "P" pełnego programu, który jest uniwersalny do każdego rodzaju zdjęć. I po co było wydawać tyle pieniędzy? - chyba tylko żeby popisać się przed innymi swoimi możliwościami finansowymi. Aparat gorszej klasy, tylko z jednym programem, robiłby dokładnie tak samo złe zdjęcia. |
|
 |
Niniejszym, chciałabym rozpocząć krótki cykl porad: W kompozycji najważniejsze jest aby fotografujący wybrał centrum zainteresowania. Zwrot ten nie brzmi najlepiej, ale jest wiernym tłumaczeniem z angielskiego: "center of interest" i znaczy, że każde zdjęcie powinno mieć swój temat. To może być teściowa na tle Wielkiego Kanionu, córcia na plaży, nowo nabyte auto z mężem w środku - cokolwiek będzie stanowiło temat główny, wszystko inne uwiecznione na zdeeciu musi podkreślać "centrum zainteresowania", zwracać uwagę na temat główny, wnosić COŚ do wyglądu ogólnego. Zanim naciśniemy spust, zawsze wiedzieć musimy co chcemy uwiecznić. Wtedy podejdźmy do obiektu tak blisko jak potrzeba, żeby wyeliminować zbedna ilość otoczenia (przedmiotów, budynków, drzew). Zdjęcie będzie znacznie lepsze bez bałaganu otaczającego obiekt. |
|
Wiele osób narzeka, że na zdjęciach wychodzą im malutkie postaci,
przytłoczone otoczeniem.
Nie widać wtedy rysów i mimiki twarzy, nad takim zdjęciem nikt dłużej
nie zatrzyma się, żeby uważniej popatrzeć. Rada jest jedna: patrząc w
wizjer przyblżzajmy się do fotografowanej osoby, aż zobaczymy w nim (wizjerze)
to o co nam chodziło. Przed pstryknięciem sprawdźmy dokładnie cały widoczny obraz. Jeśli gdzieś z tyłu za obiektem zobaczymy np: nieciekawy, odrapany mur albo sznur z suszącym sie praniem albo kupę pogiętego żelastwa - zastanówmy się czy o to chodzi w naszym tle. Jeśli nie - zmieńmy naszą pozycję, podejdźmy do obiektu z innej strony. Nie śpieszmy sie. Patrzmy i wybierajmy. Najwięcej zdjęć zwykle robionych jest przy zastawionych stołach: z urodzin, imienin, jubileuszów, wesel. Podpici, rozgrzani ludzie nie wychodzą dobrze . Radziłabym unikania tego rodzaju zdjęć. |
 |
