Portia White
1911 - 1968

W niewielkim miasteczku Truro, w Nowej Szkocji 24 czerwca 1911 roku w rodzinie pastora baptysty Williama Andrew White, przyszła na świat dziewczynka, której imię pozna niebawem cała Ameryka -  Portia White.
Co wyróżniło to dziecko, wychowujące się w bardzo skromnych warunkach, pośród dwanaściorga innych dzieci pastora Williama?
Otóż Portia od szóstego roku życia miała jedno wielkie marzenie: chciała śpiewać na prawdziwej scenie przed prawdziwą publicznością.
Los obdarował ją nadzwyczajnym słuchem i pięknym, mocnym głosem. Chciała uczyć się śpiewu, kształcić swój talent, którego była świadoma, ale trudne warunki rodziny Whitów uniemożliwiały jej wcześniejsze spełnienie marzenia. Dom rodzinny jest przepełniony muzyką. Babcia Portii prowadzi chór kościelny, gra na pianinie i sama śpiewa pięknym sopranem. Zachęca swoje wnuki do wstąpienia do chóru.
Portia wyróżnia się pośród innych chórzystów dlatego też częściej niż inni śpiewa partie solowe.
Tuż po zakończeniu I wojny światowej, rodzina przenosi się do Halifaksu, gdzie ojciec Portii obejmuje urząd pastora w Cornwallis Street Baptist Church. Portia ma osiem lat, śpiewa nadal w kościelnym chórze swgo ojca, ale obok tego bierze udział w koncertach charytatywnych i festiwalach jako śpiewaczka solowa.

Niestety, wielodzietnej rodziny nie stać na kształcenie utalentowanej dziewczynki. Kończy szkołę i mimo braku zainteresowania zawodem nauczycielskim, rozpoczyna kurs pedagogiczny na Uniwersytecie Dalhousie. Jako młoda, niezamożna czarnoskóra kobieta niewielkie ma szanse w wyborze zawodu. Rozpoczyna pracę i wierząc w spełnienie swojego marzenia, ze swej skromniutkiej pensji płaci za lekcje śpiewu w Konserwatorium. Nie rezygnuje też ani z  chóru kościelnego ani z udziału w koncertach charytatywnych, organizowanych przez jej ojca dla wspomożenia kościoła.

Jej sytuacja ulega radykalnej zmianie, kiedy to po raz czwarty zdobywa nagrodę "Helen Cambell Kennedy Cup" w Halifax Music Festival. Zostaje zauważona przez Halifax Ladies Musical Club i otrzymuje finansową pomoc (scholarship) na studia w Konserwatorium. Dzięki tej pomocy Portia rozpoczyna naukę na uczelni  z doskonałym muzykiem dr. Ernesto Vinci.
Wreszcie nadchodzi, upragniony od lat, moment. W czerwcu 1939 roku po raz pierwszy występuje z własnym recitalem.
Wojna nieco komplikuje jej karierę, ale Portia chętnie występuje na koncertach dla żołnierzy stacjonujących w Halifaksie, śpiewa też w radiu, w audycjach kierowanych do żołnierzy na froncie. Pewnego dnia, a był to rok 1941, jej niezwykły głos usłyszała Edith Read, dyrektorka żeńskiej szkoły w Toronto, mająca liczne koneksje w świecie artystycznym  i postanowiła zorganizować jej koncert w prestiżowym Eaton Auditorium w Toronto.
Od tego momentu Portia przez dwa lata nie schodzi z torontońskiej sceny. Nowy Jork jest następny. Edith Read zaaranżowała jej spotkanie z Edwardem Johnsonem, głównym menadżerem Metropolitan Opera. W marcu 1944 roku Portia White zadebiutowała przed nowojorską publicznością przy szczelnie wypełnionej sali New York Town Hall. Od tej chwili wszystkie amerykańskie sale koncertowe stały dla niej otworem.
W 1946 roku rozpoczyna trzymiesięczne tournee koncertowe po Kanadzie, Ameryce Północnej i Południowej. Niestety, w czasie jednego z koncertów załamuje się jej głos, prawdopodobnie po przebytej chorobie zapalenia opłucnej. Koncert odwołano. Niestety był to koniec jej krótkiej kariery piosenkarskiej. Portia wyraźnie traciła swój piękny kontralt. Jeszcze daje kilka koncertów, m. in. przed królową Elżbietą II, ale głównym źródłem jej utrzymania stają się już tylko lekcje śpiewu jakich udzielała mieszkając w Toronto.
Jej kariera sceniczna była bardzo krótka. Gdyby Portia znalazła wcześniej sponsora, który pokierowałby jej artystyczną drogą, gdyby nie bariera rasowa - na samym początku swojej kariery Portia zetknęła się z wyraźnym rasizmem, kiedy to kilka sal koncertowych w Nowej Szkocji, Nowym Brunszwiku i w Ontario nie zostało udostępnionych na jej koncerty tylko dlatego, że była czarnoskóra - to być może jej kariera byłaby bardziej spektakularna.
Ostatni jej publiczny występ odbył się w 1967 roku na Światowej Konferencji Federacji Baptystów w lipcu 1967 roku.
Portia żegna się ze światem w lutym 1968 roku.

W 1997 roku rząd Nowej Szkocji w uhonorowaniu jej talentu ustanowił dla artystów specjalną nagrodę jej imienia...