Po tym wstępie latwo mi będzie przejść do prezentacji człowieka, który dwadzieścia dwa lata temu otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie nauk medycznych i oficjalnie przyznaje się do koneksji z Polską.
Zresztą pisząc swój zyciorys podkreślał, że urodził się w Wilnie, w Polsce, 30 listopada 1926 roku i jest pochodzenia polsko - austro - wegiersko - francusko - szwedzkiego. Kto to taki? Wybitny endokrynolog, badacz i lekarz jednocześnie, marzyciel zapatrzony w przyszłość dziedziny, którą obrał sobie jako przedmiot dociekań naukowych
- Andrew Victor  Schally.

Gdyby odnieść się do wymienionych w jednym ciągu narodowych uwarunkowań, z łatwością się zauważy, że na pierwszym miejscu wymieniona została Polska. Rodzina przyszłego Noblisty zaistniała w Polsce może pod koniec XVIII, może na początku XIX wieku, ale już w połowie wieku minionego dziadek Andrzeja (przepraszam, że pozwoliłam sobie na spolszczenie imienia bohatera), czuł się Polakiem, a babka była Polką z krwi i kości. Pochodziła z rodziny Śladowskich. Oboje dziadkowie mieszkali w Nowym Sączu i tam właśnie urodzil sie ojciec Andrzeja - Kazimierz Piotr Schally. Matką noblisty była Maria z Łąckich. Dla całości obrazu familii warto wspomnieć także o związkach emocjonalnych i patriotycznych z Polską. Kazimierz, Piotr - ojciec bohatera od bardzo wczesnej młodości działał w ruchu narodowo-wyzwoleńczym przeciwko zaborcom. Odznaczał się wielką żarliwością działania i olbrzymim oddaniem sprawie polskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służył w wojsku polskim. Przechodził przez kolejne szczeble kariery wojskowej od szefa Gabinetu Wojskowego ostatniego przed wojna Prezydenta Rzeczypospolitej - Ignacego Mościckiego włącznie. Zasłużył się uczestnictwem w kampanii wrześniowej 1939 roku, a podczas wojny służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. 

Pionierami endokrynologii światowej byli także Polacy. Do nich należeli (tu pozwolę sobie wymienić jedynie nazwiska badaczy, chociaż jestem przekonana, że każdy z osobna zasługuje na odrębny artykuł) i tak: fizjologią zajmował się Napoleon Cybulski. On to wespół z Władysławem Szymanowiczem wykrył w nadnerczach adrenalinę. Świat jakby nie chce zauważyć polskiego wkładu w odkrycie i uparcie podaje jako jedynych odkrywców G. Oliviera i E. Schaefera.
Drugim był Stefan Kopeć, zamordowany przez hitlerowców w 1941 roku, który zajmował sie neurohormonami. Prace nad badaniem substancji chemicznych jakie wydzielaja komórki nerwowe prowadził także Polak - Bolesław Gutowski, toteż Andrzej  Schally poszedł drogą już wydeptaną i wraz z Saffranem dostarczył niezaprzeczalnych dowodów, że centralny układ nerwowy w każdej niemal swej części odpowiada za inny rodzaj działalności wobec całego ludzkiego  organizmu, a szczególna rola we wspaniale podzielonej pracy przypada podwzgórzu mózgowemu, które u człowieka waży około cztery gramy. Tym tropem podążało wielu naukowców światowych i ich odkrycia przynoszą rewelacje, które rewolucjonizują medycynę dzisiejszą, a być może wytyczają sposoby postępowania lekarskiego na jutro. Sam Schally przebadał funkcję neurohormonow, nazywając je hormonami peptydowymi, ze względu na skład chemiczny i budowę. W dwadzieścia kilka lat po odkryciu uwieńczonym najwyższą nagrodą światową, jesteśmy przekonani o doniosłości prac badacza. Zainteresowanych odsyłam do specjalistycznych publikatorów, w których znajdą odpowiedzi na szczegółowe pytania, a nam wszystkim wypada życzyć, abyśmy wielkość człowieka widzieli także i w tym, że bez względu na to, gdzie przebywa i co robi, potrafi powiedzieć ......SKĄD PRZYSZEDŁ.