O. Marian Żelazek
1918 -

 


W 2002 roku Polacy czekali z nadzieją na werdykt Komitetu Pokojowej Nagrody Nobla. Kandydatem Polaków była postać niezwykla - polski werbista ojciec Marian Żelazek, który swoje życie poświęcił trędowatym. Duchowy brat Matki Teresy z Kalkuty, ojca Jana Beyzyma i tych wszystkich ,którzy poświęcili się ludziom odrzuconym bo naznaczonym piętnem strasznej choroby jaką jest trąd.
Pokojową nagrodę Nobla otrzymał prezydent Jimmy Carter ale i tak warto wspomnieć niezwykłego człowieka jakim jest ojciec Marian Żelazek.
Urodzony w 1918 roku , w wielodzietnej rodzinie, nauczył się zauważać troski i problemy innych ludzi. Werbistą został w 1948 roku, po traumatycznych  przeżyciach jakimi był obóz koncentracyjny w Dachau. Do Indii wyjechal w 1975 roku,a od 1991 roku wybrał życie pustelnika, chcąc poświęcić się tylko trędowatym. 
Mieszka i pracuje w Puri, hinduskiej kolebce hinduizmu. Pod swoją  opieką  ma okolo 600 osób. Polacy, podobnie jak wspierali Ojca Jana Beyzyma w jego poczynaniach i pomagali mu w budowie domu  dla trędowatych, nie opuścili również ojca Mariana. Między  innymi  polski ruch Maitri gromadził  fundusze na potrzeby jego dzialalności. Ojciec Marian ma 86 lat, ale jest człowiekiem nadal niezwykle aktywnym który nie myśli o przejściu na emeryturę. W Polsce bywa rzadko,ale więzi jakie  łączyły  go z krajem są  nadal żywe.  Dewizą jego życia jest: Bycie dobrym to nie trud, to łaska.  A on należy do ludzi, którzy chcą być dobrzy. Jego miłość dla opuszczonych, chorych ludzi, nie tylko ratuje ich ciała ,ale także dusze. Dba o ich rozwój intelektualny, kształci, dba aby czas, który im pozostał nie został zmarnowany.

Opracowała Maria Dybowska


Poniżej prezentujemy życiorys i działalnść O. Mariana opracowane na podstawie stron internetowych, których index znajdziesz na końcu.

O. Marian Żelazek urodził się w 1918 roku w Palędziu, w małej miejscowości pod Poznaniem. Jego rodzice Stanisława i Stanisław Żelazkowie mieli szesnaścioro dzieci, on był siódmym z nich. W 1926 roku cała rodzina przeniosła się do Poznania, gdzie Marian rozpoczął szkołę. Dwa lata później wstąpił do Gimnazjum Misyjnego w Górnej Grupie, a po jego ukończeniu do nowicjatu Księży Werbistów w Chludowie koło Poznania. W dniu 4 września 1939 roku złożył pierwsze śluby zakonne.  Wybuch II wojny światowej czasowo pokrzyżował plany młodego zakonnika.
Jako dwudziestodwuletni kleryk został, razem z innymi werbistami, wywieziony przez Niemców do obozu koncentracyjnego w Dachau. Przebywał tam przez pięć lat. Po wyzwoleniu udał się do Rzymu, gdzie ukończył studia teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie.

W roku 1950 wyjechał na misje do nowej werbistowskiej stacji misyjnej Sambalpur, w północnej części indyjskiego stanu Orisa. Przez pierwsze dwadzieścia pięć lat pracował wśród Adibasów, pierwotnych mieszkańców Indii, którzy nie są hinduistami, pełniąc kolejno funkcje dyrektora gimnazjum misyjnego, sekretarza wszystkich szkół misyjnych w całym okręgu misji Sambalpur oraz proboszcza małej parafii w miejscowości Bondamunda. Dla tych prostych, żyjących w dżungli koczowników, ludzi pozbawionych opieki ze strony państwa, było czymś naprawdę ważnym, że katoliccy misjonarze zajmowali się nimi, i to bezinteresownie. Ich dzieci zdobywały wykształcenie w misyjnych szkołach. Katolicy adibascy byli ludźmi głęboko wierzącymi, a wybudowana w Bondamunda kaplica była w każdą niedzielę wypełniona wiernymi.

W roku 1975 o. Marian Żelazek udał się do Puri, miasta położonego nad Zatoką Bengalską w południowej części stanu Orisa i tam pracuje do dziś. Puri to jedno z centrów hinduizmu, gdzie codziennie do świątyni Dżagannathy przybywa dziesięć tysięcy pielgrzymów, a wśród nich ludzie prości i biedni oraz wykształceni i dobrze sytuowani. Pojawiły się inne problemy, inne wyzwania. Werbiści wybudowali w Puri kościół pw. NMP Wniebowziętej, podobno najpiękniejszą katolicką świątynię w całych Indiach. Tuż obok znajduje się Centrum Poszukiwania Prawdy - Biblioteka Chrześcijańska, w której raz w tygodniu odbywają się wykłady biblijne. W okolicach Puri istniała kolonia trędowatych, którą w 1976 roku zaopiekował się o. Żelazek wraz z szarytkami i indyjskim lekarzem z kasty braminów. Wioska zmieniła swe oblicze, stała się wzorową osadą, w której żyje obecnie 600 rodzin. Wybudowano schludne domki, przychodnię lekarską i mały szpitalik. Działa kuchnia miłosierdzia. Istnieje pracownia ortopedyczna, przędzalnia i pracownia krawiecka, jest ogród, staw rybny i ferma kurza - wszystko po to, aby trędowaci mogli pracować. Jest mała kaplica. Chlubą o. Żelazka jest wybudowana w pobliżu wioski szkoła podstawowa, do której uczęszcza 420 dzieci, w tym 94 zdrowych z wioski trędowatych. Szkoła cieszy się dużą renomą w Puri, a o. Żelazek udowodnił, że trądu nie należy się bać.

Z inicjatywy Ruchu Maitri o. Marian Żelazek uzyskał nominację do Pokojowej Nagrody Nobla 2002.


Index stron poświęconych O. Marianowi